Συμπόσιο Γλυπτικής,Κόνιτσα 1995 Sculpture Symposium,Konitsa 1995

■ Το 1995 ο δήμος Κόνιτσας διοργάνωσε συμπόσιο γλυπτικής με σκοπό να τιμήσει τους «Πελεκάνους» ( παλιοί μάστοροι της πέτρας ) της γύρω περιοχής.
Στο συμπόσιο συμμετείχαν οι γλύπτες/τριες :
Διονύσης Γερολυμάτος, Χρήστος Λάμπρου, Ευδοκία Παπαγεωργίου, Χρήστος Παππάς, Χρήστος Ρηγανάς, Χρήστος Λαζαράκης, Νίτσα Συνίκη Παπακώστα, Βασίλης Βασίλη, Θεόδωρος Παπαγιάννης, Νίκος Κυρίτσης, Γιώργος Χουλιαράς.

Το κείμενο που συνοδεύει το έργο του/της κάθε γλύπτη/τριας έχει δημοσιευθεί σε σχετικό κατάλογο του δήμου Κόνιτσας.
Οι φωτό των έργων είναι προϊόν σάρωσης από το πάρα πάνω βιβλίο και έγιναν από τους Σ.Πάσχο, Γ.Λαμπρου και Χρ. Ράπτη.

. . .

. . .

. . . Συμπόσιο Γλυπτικής Κόνιτσα 1995 .

Συμπόσια | Home

.

.

.

Βασίλης Βασίλη Vassilis Vassili

■ Το έργο είναι δουλεμένο με τον τρόπο που δημιουργεί την αίσθηση των δύο όγκων. Ο ένας σκληρός και κάπως ακατέργαστος και ο άλλος λείος που περιτυλίγει τον πρώτο.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται μία αντίθεση των δύο αυτών όγκων με διαφορετική υφή. Προσπάθησα να δώσω με αυτήν την σύνθεση μέσα από την αντίθεση, την ενότητα που μπορούν να έχουν αυτά τα δύο στοιχεία.
Πέρα από την οπτική εικόνα που μπορεί να διαβάζεται, από την αντίθεση και την συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων, δοσμένη μέσα από την εικαστική γλώσσα των γραμμών και σχημάτων , κρύβεται ένα παράπονο και μια διαμαρτυρία. Ήθελα να δώσω την ανάγκη που έχουμε όλοι μας από μια φροντίδα, μια προστασία και αγάπη.
Μερικοί αυτά τα ψάχνουν στους φίλους τους, στην οικογένεια, στην ερωμένη ή ερωμένο που έφυγε και σκέφτονται για την επόμενη αγάπη εάν θα υπάρξει.
Εμείς τα ζητάμε από κάποιους και κάποιοι άλλοι από εμάς. Είναι και πολλοί άλλοι που τα στερούνται και τα ψάχνουν στην πατρίδα. Στην Ελλάδα.

Βασίλης Βασίλη

■ Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995
■ Γλύπτης : Βασίλης Βασίλη ( 1964 – )
■ Άλλα έργα του γλύπτη : εδώ ( scroll )
■ Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

Συμπόσια | Home

.

.

.

Κυρίτσης Νικ. Kyritsis Nikos

■ Η ιδέα για τη σύνθεση του έργου πήγασε από το ίδιο το θέμα του Συμποσίου, που είχε στόχο του να τιμήσει τους Πελεκάνους της Κόνιτσας ένα έργο που θα εντασσόταν στον τύπο των κατασκευών και των παραδοσιακών λιθοξόων αποτελώντας ταυτόγχρονα ένα γλυπτό δημιούργημα που θα χρησιμοποιούσε υλικό από τη γη της Ηπείρου.
Πάνω στον προυπάρχοντα τοίχο δημιουργήθηκε μία σύνθεση από ακατέργαστες πέτρες, που βρίσκει κανείς άφθονες στον ποταμό Αώο, η οποία παριστάνει μία ανθρώπινη μορφή ημιανακεκλιμένη. Στη συνέχεια το γλυπτό ενσωματώθηκε σε μία καμάρα, η οποία αφενός μεν με το υλικό κατασκευής της και αφετέρου με το σχήμα της, που θυμίζει γεφύρι, παραπέμπει στο έργο των Πελεκάνων της Κόνιτσας.

Ν. Κυρίτσης

■ Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995
■ Γλύπτης : Νικ. Κυρίτσης ( 1957- )
■ Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

Συμπόσια | Home

.

.

.

Χουλιαράς Γιώργος Houliaras Giorgos

■ Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995
■ Γλύπτης : Γιώργος Χουλιαράς ( Γιάννενα 1947- )
■ Άλλα έργα του γλύπτη : εδώ ( scroll )
■ Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

_____________

Το σχήμα, το μέγεθος της πέτρας και η οριζόντια επιλογή στη σύνθεση, καθόρισαν τη μορφή του έργου.
Από το πάτημα της πέτρας στο βάθρο, δημιουργείται ένας πυρήνας από κάθετες ευθείες από όπου ξεκινούν δύο πλευρικοί όγκοι σε μια δυναμική μη συμμετρική ισορροπία.
Οι δύο όγκοι μοιράζονται σε αλεπάλληλα ευρήματα και τέμνωνται από εγκάρσιες αυλακιές που ξεκινούν από τον πυρήνα προσπαθώντας να κινήσω τη σύνθεση.
Το έργο ανοίγει στο χώρο προσπαθώντας να τον κατακτήσει.
Γ. Χουλιαράς

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

Συμπόσια | Home

.

.

.

Γερολυμάτος Διονύσης Gerolymatos Dionysis

■ Ο τωρινός άνθρωπος μου φαντάζει σαν ένα Δάσος με δένδρα εν ανισορροπία ισορροπούντα, πέτρινα, απρόσωπα και μοναχικά.
Αυτό είναι το συγκεκριμένο έργο στην πλήρη του ανάπτυξη…θα δούμε

Διονύσης Γερολυμάτος

■ Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995
■ Γλύπτης : Διονύσης Γερολυμάτος ( Πάτρα 1938- )
■ Άλλα έργα του γλύπτη : εδώ ( scroll )
■ Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ
.
.

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

Συμπόσια | Home

.

.

.

Παπαγιάννης Θ. Papayannis Theodoros

■ Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995
■ Γλύπτης : Θ. Παπαγιάννης ( 1942 – )
■ Άλλα έργα του γλύπτη : εδώ ( scroll )
■ Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

_____________

Από τη στιγμή που αποφάσισα να συμμετάσχω στο Συμπόσιο Γλυπτικής της Κόνιτσας, σκέψεις πολλές άρχισαν να περιτριγυρίζουν στο μυαλό μου. Σιγά, σιγά επικεντρώθηκαν γύρω από τους μαστόρους. Γνωρίζοντας την παράδοση των χωριών της Κόνιτσας με τους περίφημους μαστόρους, αποφάσισα να κάνω κάτι προς τιμή τους. Λόγω της μακρόχρονης ενασχόλησής μου με το λάξεμα της πέτρας αισθανόμουν αλληλέγγυος, αισθανόμουν κι εγώ ένας απ΄το «συνάφι» τους. Άλλωστε συντοπίτης ο ίδιος και από Μαστοροχώρι, που για ένα μικρό διάστημα έκανα τσιράκι σε πρωτομάστορα είχα μια μικρή εμπειρία μα προ πάντων αναμνήσεις πολλές και θαυμαστές εικόνες απ΄τα συνάφια που ξεπέζευαν στο χωριό μου όταν είχαν κάποια σπουδαία παραγγελία. Από τα διαβάσματά μου αργότερα πλούτισα τις γνώσεις μου και εκτίμησα πολύ την προσφορά τους. Στο σφυρί ( τσιόκι τόλεγαν στο χωριό μου ή τσιοκάνι ) το βαρύδι ( νήμα στάθμης ) και στο μυστρί επικεντρώθηκε η προσοχή μου στην αρχή και σκέφθηκα να κάνω μια σύνθεση με τα τρία αυτά εργαλεία, μα ο χρόνος δεν ήταν αρκετός και φυσικά αποφάσισα να κάνω το σφυρί που κατά κάποιο τρόπο είναι και το σύμβολο του μάστορα. Είναι το βασικότερο όπλο καθαγιασμένο με τον τίμιο ιδρώτα των μαστόρων που έχτισαν αριστουργήματα λαϊκής αρχιτεκτονικής σ΄ολόκληρη την Ελλάδα και πολύ πέρα απ΄αυτήν στα πέρατα του κόσμου. Μνημεία που στέκουν περήφανα δείχνοντας την ομορφιά τους και τη σοφία που είναι κατασκευασμένα που αντιστέκονται σε πείσμα της δικής μας αδιαφορίας, για να μην πω βαρβαρότητας. Αυτούς τους μαστόρους θέλησα να τιμήσω φτιάχνοντας ένα πέτρινο σφυρί, αλλά παροπλισμένο δίχως στειλιάρι και με κάποιες κακώσεις πάνω του απ΄την πολύ και σκληρή δουλειά. Αιχμηρό και περήφανο όπως οι ανάγκες το διαμόρφωσαν στο πέρασμα των χρόνων να κάθεται σαν νικητής, πάνω σ΄ένα ακατέργαστο βράχο, αυτόν που σ΄όλη του τη ζωή πελεκούσε και διαμόρφωνε και του έδινε σχήμα και αναλογία. Το ήθελα παροπλισμένο γιατί στην πραγματικότητα παύσαμε πια να κτίζουμε με μεράκι κι όλα τ΄αντικατέστησε ένας ναϋλον πολιτισμός, η βιασύνη και η κακογουστιά. Το σφυρί είναι τώρα ένα Μουσειακό είδος στην Ελλάδα της Πέτρας! Παρ΄όλα αυτά την πραγματική Ελλάδα την βρίσκουμε ακόμα και δεν ξέρω για πόσο ακόμα, στα ερείπια του Γανναδιού στην Πυρσόγιαννη, στα γιοφύρια και τ΄αρχοντικά του Ζαγορίου ή του Πηλίου, στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους, στα Λαγκάδια της Μάνης, στα νησιά όσα δεν αφάνισε ακόμα ο «πολιτισμός». Κι αυτό οι νεοέλληνες τόχουνε πολύ λίγο κατανοήσει.
Το σφυρί αυτό είναι ένα δικό μου χρέος προς τους ταπεινούς και άγνωστους εν πολλοίς αυτούς καλλιτέχνες, χρέος και ευγνωμοσύνη για την αισθητική ομορφιά που μου χαρίζουν τόσα χρόνια παρατηρώντας τα θαυμαστά τους έργα. Για τα μαθήματα αισθητικής που μου δώσαν σαν ελάχιστη προσφορά σ΄έναν καθημερινό ταπεινό αγώνα έστησα αυτό το μνημείο και πάνω του έγγραψα όπως σε αρχαία επιγραφή :
«ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ
ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ»

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

Συμπόσια | Home

.

.

.

.

Λάμπρου Χρήστος Lambrou Christos

■ Συμπόσιο γλυπτικής, Κόνιτσα 1995
■ Γλύπτης : Χρήστος Λάμπρου (1951-)
■ Άλλα έργα του γλύπτη : εδώ ( scroll )
■ Τα υπόλοιπα έργα του συμποσίου : εδώ

____________

Λόγω καταγωγής θέλησα να τονίσω τα χαρακτηριστικά της περιοχής μας, της Κόνιτσας. Μάνα μαρτύρων, μάνα ξενητεμού, μάνα της αναχώρησης, μάνα του γυρισμού.
Στο έργο μου κυριαρχούν τρία στοιχεία γνωστά και χαρακτηριστικά της περιοχής μας. Είναι το αγριόγιδο που συμβολίζεται με το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό του κέρατό του, η τοιχοποιία, έργο των μαστόρων της περιοχής και η γυναίκα. Από πολύ μικρός, στη μνήμη μου είναι χαραγμένη η εικόνα της οικογένειας απ΄την οποία κατά κανόνα απουσιάζει ο ανδρας, με τα συνάφια των μαστόρων, πρώτα στην ξενιτιά για δουλειά, αργότερα δε μετανάστης. Η γυναίκα, μόνο στήριγμα της οικογένειας πίσω, πρέπει να κάνει την δουλειά της γυναίκας και του άνδρα. Στήριγμα της κοινωνίας της Κόνιτσας η γυναίκα-μάνα-σύζυγος. Οικονομική βάση της κοινωνίας της Κόνιτσας οι μάστοροι και η τέχνη τους. Σύμβολο περηφάνειας, ελευθερίας και συντροφικότητας το αγριόγιδο της χαράδρας του Αώου.
Με αυτά τα τρία χαρακτηριστικά στοιχεία θέλησα να οργανώσω τη σύνθεσή μου σ΄αυτό το γλυπτό, τοποθετώντας και άλλα στοιχεία συνειδητά και υποσυνείδητα, που μπορούν να προκαλέσουν στον θεατή τη δική του φαντασίωση πάνω στο θέμα, να δει απ΄τη δική του γωνιά όρασης κάτι διαφορετικό, κάτι νέο.
Η σκοπιμότητα ενός έργου έχει ως ζητούμενο, μέσα από τη σταθερότητα του όγκου, την κίνηση της φόρμας και τη μεταβολή του φωτισμού, να πηγάζει η συνεχής πρόκληση της φαντασίας του θεατή, πάνω στο δημιουργικό αποτέλεσμα του καλλιτέχνη.
Θέλησα να τοποθετήσω το έργο κοντά στην παλιά γέφυρα, στο ποτάμι του Αώου, επειδή πιστεύω πως αυτός ο χώρος ήταν και είναι η πύλη της πόλης και της επαρχίας Κόνιτσας. Ο χώρος αποχαιρετισμού των μαστόρων στον ξενιτεμό τους. Ο χώρος του μεγαλύτερου μνημείου των μαστόρων της πέτρας, του μονόθολου γεφυριού της Κόνιτσας. Ο χώρος της εισόδου της χαράδρας του Αώου, τόπος ζωής του αγριόγιδου του Σμόλικα, της Γκαμήλας…

Οι φωτό είναι προϊόν σάρωσης από σχετικό βιβλίο του δήμου Κόνιτσας και έγιναν από τους :
Στεφ. Πάσχο, Γ. Λαμπρου και Χαρ. Ράπτη.

Συμπόσια | Home

.

.

.